Together Pangea bevestigt status met energiek, gevarieerd en uitstekend concert

De organisatoren van de gezellige Hasseltse muziekclub Muziekodroom hadden de passage van Jacuzzi Boys en Together Pangea opgehangen als een ‘double bill’. Maar dat bleek na afloop van de avond eerder een halve waarheid, want het verschil in kwaliteit tussen beide bands was vrij snel en duidelijk merkbaar.

Het uit Miami afkomstige trio Jacuzzi Boys ging aanvankelijk nog voortvarend en sterk van start. Hun zonder al te feel franjes gespeelde garagerock bracht, mede door een rauwe sound en het betere stemwerk van frontman Gabriel Alcala, een tamelijk goed volgelopen Muziekodroom aardig in beweging. Maar het trio kon die goede start niet erg lang aanhouden. Ondanks het nodige enthousiasme dat de band aan de dag legde, beschikten Jacuzzi Boys namelijk over te weinig sterk songmateriaal en variatie om drie kwartier lang te blijven boeien. Dat kon zelfs een stomende en enthousiast onthaalde coverversie van ‘Wooly Bully’ van Sam the Sham & the Pharaohs op het einde van hun set niet meer rechtzetten.

Aan energie en overtuiging ontbrak het bij Together Pangea vervolgens evenmin. In hippe rockmilieus doet de band nog steeds weinig belletjes rinkelen, hun nochtans aanstekelijke singles zijn nooit op de radio te horen, ze worden door de vaderlandse pers (op een aantal uitzonderingen na) volstrekt genegeerd en ze zijn uiterst zelden op één van de talrijke festivals in ons land te zien. En toch is het trio uit Los Angeles al een decennium lang één van de beste rockbands uit de Amerikaanse underground, die ondanks hun geringe naambekendheid ook hier telkens een schare fans naar hun concerten lokken. Die cultaanhang is geen toeval: met frontman William Keegan beschikt Together Pangea namelijk over één van de beste songschrijvers van zijn tijd, die over de gave beschikt om onder de vaak rauwe, stevige garagerockers van zijn band uiterst catchy popparels te verbergen. Gecombineerd met een sterke livereputatie, monden hun concerten daardoor vaak uit in enthousiaste en wilde feestjes. Dat was afgelopen vrijdagavond in Hasselt niet anders.

Together Pangea, op deze tournee aangevuld met een nieuwe (tijdelijke?) gitarist, liet er geen gras over groeien en opende sterk met het naadloos in elkaar verweven openingsduo ‘Better Find Out’ en ‘Looked In Too’. De band zou de rest van de avond trouwens netjes afwisselend blijven plukken uit ouder en recenter werk. Daarbij blonken songs als ‘Badillac’, het nieuwe ‘Dispassionate’ en het poppy ‘Money On It’ niet enkel uit in catchy en op de dansbenen mikkende melodieën, ze legden ook het palet aan variatie die Together Pangea zo kenmerkt mooi bloot. Tussendoor had het countryachtige ‘Love & Alcohol’ voor een zeldzaam rustpunt gezorgd.

Op die rauwe energie en het contrast in stijlen zou de band de rest van zijn set blijven bouwen. Bassist Danny Bengston wisselde Keegan af aan de microfoon voor de aanstekelijke rockstamper ‘Alison’. Het oudje ‘No Feelin’’ klonk vervolgens noisy, vuil
en grillig, het meer recente en op een vreemde gitaar- en synthsriff drijvende duo ‘Hi-Fi Television’ (door Keegan aangekondigd als ‘a song about the future’) en ‘Non Stop Paranoia’ neigden op hun beurt dan weer een beetje naar new wave. Op het einde van de set trok de band nog gauw een blik oudjes open. ‘Offer’, ‘Too Drunk to Come’ en ‘Sick Shit’ lieten als publiekslievelingen de fans helemaal uit hun dak gaan en effenen de weg naar een korte en bondige bisronde. Een onvermijdelijk ‘River’, één van de betere songs uit hun oeuvre en ‘Make Myself True’ rondden op indrukwekkende wijze een ijzersterk concert af.

Met een als vanouds energieke en van uistekende songs bulkende set, kwamen de heren van Together Pangea afgelopen vrijdag in de Muziekodroom hun status als één van de beste rockbands van het moment netjes in de verf zetten. En sloten ze zomer van 2019 in stijl af.

(Stijn De Nys)

Foto's © Yvo Zels